รหัสสินค้า เหรียญพระพุทธ 2947 เหรียญพระพุทธปางประทานพรนั่งฐานบัวประกายรัศมี พระใหญ่ จังหวัดชุมพร

รหัสสินค้า เหรียญพระพุทธ 2947  เหรียญพระพุทธปางประทานพรนั่งฐานบัวประกายรัศมี  พระใหญ่ จังหวัดชุมพร

พระมีขนาดกว้าง 2.28   cm    ความสูง 2.80  cm

ด้านหลังเป็นอักษรภาษาบาลีา

เย จิตตํ สญญเมสสนติ โมกขนติ มารพนธนา

ผู้รู้จักควบคุมจิต จะพ้นจากบ่วงของมาร

          มีชายคนหนึ่งมีหน้าที่ดูแลสนามหญ้า และทำหน้าที่เป็นคนงานของวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เมื่อทำงานเสร็จในตอนเช้าก็เดินเข้าไปพักใต้พุ่มไม้ ขณะที่นั่งคิดอะไรเพลินอยู่ เนื่องจากอยู่ในช่วงปิดภาคเรียนจึงเงียบสงบมาก ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าน้อย ๆ เดินอยู่ข้างพุ่มไม้เพื่อจิกกินอาหาร โดยไม่ทันระวังตัว ชายคนดังกล่าวซึ่งมือไว ก็ตะครุบเจ้าของฝีเท้าน้อย ๆ นั้นได้ด้วยความรวดเร็ว ปรากฏว่าฝีเท้าน้อย ๆ นั้นเป็นนกกระทานั้นเอง

          นกกระทาตัวสั้นเทิ้นด้วยความกลัว และยิ่งเพิ่มความกลัวยิ่งขึ้น เมื่อมองเห็นชายดังกล่าวเอามือขวาจับมีดตัดหญ้าที่เหน็บออกจากเอว มือซ้ายกำนกไว้แนบไว้กับอกจนแทบหายใจไม่ออก

          นกกระทารวบรวมกำลังความคิดและสติปัญญาทำใจดีสู้ ขจัดความหวาดกลัวออกไป แล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงปกติว่า “โปรดอย่าเพิ่งฆ่าฉันเลย ขอเวลาให้ฉันได้ทำประโยชน์ก่อนตายเถิด ฉันจะมอบมรดกอันมีค่า 4 ชิ้นให้ท่าน”

          “อะไรบ้าง บอกมาเร็ว หากสิ่งนั้นมีคุณค่าพอ ฉันอาจจะไว้ชีวิตเจ้าก็ได้”

          “ขอท่านได้โปรดจำไว้ให้ดี การครองชีวิตด้วยความร่มเย็นเป็นสุขนั้น มีหลักสำคัญอยุ่ 4 ประการคือ

1.      ต้องพยายามรักษาของดีที่หามาได้อย่าให้สูญหาย

2.      อย่าเศร้าโศกเสียใจ เมื่อถึงคราวต้องเสียสิ่งนั้นไป

3.      จงฟังหูไว้หู อย่าเชื่อง่าย

ฉันขอบอกท่านเพียง 3 ข้อก่อน ส่วนข้อที่ 4 สำคัญมากได้โปรดปล่อยฉันให้เป็นอิสระสักครู่เถิดแล้วฉันจะบอกสิ่งมีค่านั้นให้ แต่หากนท่านไม่เชื่อใจฉัน ฉันก็จะไม่บอกเป็นอันขาด” 

          นกกระทากล่าว ชายคนดังกล่าวตรองอยู่ครู่หนึ่งในที่สุดก็ตกลงใจว่า

          “สามข้อที่นกกล่าวมานั้น ก็ล้วนเป็นสิ่งที่ดีมีประโยชน์ล้ำค่ากว่าราคาตัวนกเป็นไหน ๆ หากเราไม่ยอมปล่อย และฆ่านกเสียก็จะกินได้เพียงคำเดียวเท่านั้น ไม่อิ่มขึ้นมาได้ แต่หากเราปล่อยแล้วให้นกบอกข้อที่ 4 จะยังประโยชน์แก่เรามากที่เดียว”

          เมื่อนกกระทาได้รับอิสระภาพก็สบัดขนแล้วสาวเท้าก้าวเดินไปหยุดยืนห่างชายคนนั้นพอประมาณพลางกล่าวว่า

          “ทำไมท่านจึงเป็นคนลืมเก่งนักเช่นนี้ ฉันได้บอกแล้วใช่ไหมว่า ให้พยายามรักษาสิ่งที่หามาได้ ทำไมท่านจึงปล่อยฉันให้เป็นอิสระโดยไม่ปฏิบัติตามคำเตือนเล่า”

          ชายคนนั้นยกมือเกาศีรษะด้วยความแค้นที่เสียรู้นกกระทา แต่แล้วเขาพูดว่า

          “ช่างเถอะ ฉันแพ้ท่านในข้อนี้ แต่จงบอกข้อ 4 แก่ฉันโดยเร็ว”

          “ข้อ 4 มิใช่เป็นข้อเดือนใจท่านหรอก แต่มันเป็นข่าวดีสำหรับท่าน ภายในช่องท้องของฉันนี้มีเพชรน้ำหนักถึง 200 กะรัต หากท่านไม่ปล่อยฉัน ท่านก็จะกลายเป็นเศรษฐีขึ้นมาทันที”

          ชายคนนั้นเมื่อได้ฟังดังนั้นก็ล้มทั้งยืนเพ้อรำพันด้วยความเศร้าโศกที่สูญสิ่งที่ล้ำค่าไป นกเห็นดังนั้นจึงพูดว่า

          “ท่านลืมหลักสำคัญข้อที่ 2 เสียอีกแล้ว ท่านไม่ปฏิบัติตาม จึงต้องทุกข์ร้อนเสียใจอย่างนี้ ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่า อย่าเศร้าโศกเสียใจเมื่อถึงคราวเสียสิ่งที่ดีไป”

          ชายคนนั้นได้สติ หยุดรำพัน แต่ยังแสดงอาการเสียดายเพชรหนัก 200 กะรัตอยู่ นกจึงพูดต่อไปว่า

          “ท่านไม่เพียงแต่จดจำคำเตือนที่ได้ให้แก่ท่าน 2 ข้อแรกไม่ได้ ข้อ 3 ท่านยังลืมเสียอีกด้วยฉันบอกแล้วว่า จงฟังหูไว้หูอย่าเชื่อง่าย ไฉนท่านจึงไม่พิจารณาคำบอกกล่าวของฉันเสียก่อนว่า มีเหตุผลประการใด ควรจะเชื่อได้มากน้อยเพียงใด หากท่านดำรงตนเป็นคนเชื่ออะไรง่าย ๆ โดยขาดการพิจารณาเช่นนี้ ท่านจะหาความสุขในสังคมที่คลุกเคล้าไปด้วยความจริงและความเท็จได้อย่างไร หากตรองดูให้ดี ตัวของฉันเล็กขนาดนี้จะกลืนเพชรขนาด 200 กะรัตเข้าไปอยู่ในท้องของฉันได้อย่างไร อย่าเสียใจเลย ฉันเพียงหลอกท่านเล่นเท่านั้น” ชายคนงานดังกล่าวเมื่อได้ฟังดังนั้นก็คลายความเศร้าโศกลุกขึ้นยืนอย่างมีความสุข นัยต์ตายังจับจ้องอยู่ที่นกกระทาที่มีความคิดอันสูงส่งนั้น

          ก่อนที่นกจะบินจากไป ก็ได้ยินคำสอนที่จับใจจากนกเป็นครั้งสุดท้ายว่า “แม้ท่านจะต้องสูญเสียฉันไปก็ตาม อย่าได้เสียใจไปเลย เพราะการที่ท่านได้ฉันชั่วขณะหนึ่งนั้น ท่านก็ได้รับความสุข ความรู้จากฉันไปเพื่อสิ่งที่จะมีในอนาคตอีกมากมาย ลืมฉันเสียเถิด จำแต่คำเตือนของฉันไว้ก็พอ ต่อไปจะทำอะไรให้ระมัดระวัง อย่าพลีผลามเป็นอันขาด และจงยึดหลึกไว้ว่า ...

          คิดก่อนถาม

            ตรองเนื้อความก่อนตอบ

            พิจารณาให้รอบครอบก่อนลงมือทำ

            ขอให้โชคดี... ลาก่อน!!

“ชัด... ... ชัช ... ตื่นเร็ว ผอ.ให้มาตามน่ะ” เสียงเพื่อนร่วมงานของชายคนดังกล่าวเรียก

          เอ๋ ......... นี่เราหลับไปเมื่อไรหรือนี่ ที่แท้เราฝันไปนั้นเอง แต่ความฝันของเราเป็นฝันที่มีคุณค่าควรแก่การจดจำอย่างยิ่ง (อย่า...ขอร้องอย่านำไปตีเป็นเลขล่ะ) สวัสดี

ข้อมูลจาก

http://oknation.nationtv.tv/blog/jakul/2007/07/03/entry-1

ข้อความของเหรียญด้านหน้า แถวล่าง เป็นพุทธศาสนสุภาษิต   อปฺปมาโท อมตํ ปทํ “ความไม่ประมาท เป็นทางไม่ตาย”

“ความไม่ประมาท เป็นทางไม่ตาย”

(ขุ.ธ. ๒๕/๑๘, ขุ.ชา.ตึส. ๒๗/๕๒๔)

คำว่า “ประมาท” หมายถึง ความมัวเมา ได้แก่ ความลุ่มหลงมัวเมาในลาภ ยศ สรรเสริญ สุข เมาในวัย เมาในชีวิต

คำว่า “ทางไม่ตาย” หมายถึง พระนิพพาน เพราะไม่ต้องไปสู่ภพทั้ง ๓ ภพใดภพหนึ่งอีกต่อไปแล้ว

บุคคลที่ลุ่มหลงมัวเมาดังกล่าวข้างต้น ย่อมไม่เห็นความจริงของชีวิต ไม่เห็นสัจธรรม ไม่สามารถเข้าถึงธรรมได้ ย่อมละประโยชน์ทั้ง ๓ ประการ คือประโยชน์ในโลกนี้ ประโยชน์ในโลกหน้า และประโยชน์อย่างยิ่งคือพระนิพพาน

ส่วนบุคคลที่ไม่ประมาท คือ บุคคลที่ไม่มัวเมาดังกล่าวข้างต้น ย่อมสามารถดำเนินตามทางแห่งอมตธรรม คือธรรมที่ไม่ตาย หรือธรรมที่เป็นทางดำเนินถึงความไม่ตาย นั่นก็คือพระนิพพาน

ข้อความพุทธศาสนสุภาษิตด้านหลังแถวบน  ธมฺโม หเว รกฺขติ ธมฺมจารึ “ธรรมแล ย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม”

ข้อความพุทธศาสนสุภาษิตด้านหลังแถวล่าง

เขียนว่า  ธมฺมจารี สุปิ เสติ  ช่างแกะแม่พิมพ์ น่าจะแกะแม่พิมพ์ผิด  ที่ถูกต้องคือ

“ธมฺมจารี สุขํ เสติ”. (ผู้ประพฤติธรรม ย่อมอยู่เป็นสุข)