รหัสสินค้า สุรินทร์ 001 พระผงพิมพ์พระพุทธทรงเครื่องจักรพรรดิ พระอาจารย์โบรี วัดสว่างโสภณ (สว่างไสว) ตำบลตานี อำเภอปราสาท จังหวัดสุรินทร์

พระผงขนาด กว้าง 2.6 cm ความสูง 3.95 cm ฝังตะกรุด 2 ดอก หมายเลข 312

(ประวัติพระอาจารย์โบรี ธีรมุณี)

วัดสว่างโสภณ ต.ตานี อ.ปราสาท จ.สุรินทร์

พระอาจารย์โบรี ท่านเกิดเมื่อวันอาทิตย์ที่10ตุลาคม 2525 ที่ต.สา อ.บอริโบ จ.กำปงชะนัง ประเทศกัมพูชา เมื่อท่านเกิดนั้น โยมแม่ของท่านได้ฝันว่ามีคนนำตำรามาให้ ท่านมีพี่น้องร่วมกัน4คน โดยท่านเป็นคนที่3 ท่านกำพร้ามาตั้งแต่ยังไม่รู้ความ คือโยมพ่อของท่านเสียตั้งแต่ท่านยังเล็กๆ ท่านอาศัยอยู่วัดมาตั้งแต่เด็ก เมื่อท่านเด็กนั้นเวลาออกล่าสัตว์ หรือจับปลา ก็ไม่ค่อยจะได้กับเขา จนอายุท่านได้15ปี ท่านได้บรรพชาเป็นสามเณร ณ.วัดพระอินทร์เทพ ท่านเป็นนักเทศน์ตั้งแต่ท่านเป็นเณร จากนั้นท่านได้สนใจในสรรพวิชาอาคมต่างๆ จึงได้รำ่เรียนวิชาอาคมในประเทศกัมพูชาจากครูบาอาจารย์ที่มีชื่อเสียงหลายท่าน จนอายุได้ 20ปี ท่านได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุโดยมีพระครูเฮงปัช ธีปสีโล เป็นพระอุปัชฌาย์ ท่านเคยเล่าว่า พระครูเฮงปัชท่านเป็นพระแปลกน่าเลื่อมใส ตัวท่านผอมจนหนังจะติดกระดูก ไม่ว่าร้อน หนาว ฝน ท่านจะอยู่กับไฟตลอด หลวงพ่อเอียงเสรียน สีลธมฺโม เป็นพระกรรมวาจาจารย์ ท่านศึกษาธรรมมะจนสอบได้นักธรรมเอก เมื่ออายุได้23ปี ท่านจึงตัดสินใจออกธุดงค์ โดยเริ่มจากเสียมเรียบ นครวัด ชายแดน จนถึงเขาพนมกุเลน ได้ศึกษาวิชาไสยศาสตร์แขนงต่างๆท่านบอกว่าเรียนมาเยอะ จนไม่สามารถเอ่ยชื่อครูบาอาจารย์ได้หมด หมดค่าครูในการเรียนวิชาเป็นล้าน เจอทั้งจริงบ้าง ปลอมบ้าง อีกทั้งวิชาบางอย่างก็เป็นของเก่าติดตัวท่านมา เช่น การดูดวง และคาถาบางอย่าง วิชาบางอย่างท่านก็อาศัยพื้นฐาน เช่น การรักษาด้วยตัวยาต่างๆ เพราะท่านอาศัยในป่าตั้งแต่เล็กๆ จึงสามารถใช้ตัวยาต่างๆได้เป็นอย่างดี ท่านได้เรียนวิชาต่างๆจากครูบาอาจารย์หลายท่านเช่น วิชาฝังตะกรุดทองคำกับพระอาจารย์วิโรจน์ ตอนท่านไปเรียนฝั่งตะกรุดทองคำการยกครูการเรียนต้องเย็บบ่ายศรีรูปนกยูง ตานกยูงฝังเพชรเเท้ คิ้วนกยูงเป็นทองคำแท้ เมื่อท่านทำเสร็จครูอาจารย์คนนั้นก็ยังไม่สอนท่านก็ไปทุกวันอาจารย์ก็พลัดไปเรื่อยเป็นเวลาหลายเดือนจนถึงที่สุดอาจารย์เห็นความพยายามเลยบอกและสอนให้แต่ก่อนจะสอนก็บอกว่าท่านทำได้อยู่แล้วไม่ต้องเรียนท่านก็ทำได้เมื่อเรียนสำเร็จเเล้วท่านก็เดินทางไปเรียนกับหลวงตาเเฮม หลวงตาแฮมเป็นพระที่เก่งวิชาสาริกา วิชามหานิยม วิชาเสน่ห์อันดับ1ของกัมพูชา การรักษาด้วยโรควิธีต่างๆ และฝึกฝนวิชาปรายมายา จนชำนาญ และวิชาเรียกอมนุษย์ วิชาเรียกอมนุษย์ท่านใช้เวลาถึง2ปีกว่าจะสำเร็จเมื่อท่านฝึกสำเร็จ จึงเดินทางกลับไปจำพรรษาที่วัดพระอินทร์เทพหลายพรรษา ได้ใช้สรรพวิชาที่ได้เล่าเรียนมา โดยเฉพาะวิชาฝังตะกรุด สงเคราะห์ช่วยเหลือชาวบ้านจนมีชื่อเสียง จากนั้นท่านก็ข้ามมาฝั่งไทย มาจำพรรษาที่จังหวัดสุพรรณบุรีหลายพรรษา และวัดศิริเสาธง จังหวัดสมุทรปราการ ก่อนท่านจะเดินทางมาจำพรรษาที่วัดบ้านจะเนียง อ.กระสัง จ.บุรีรัมย์ จนกระทั้งวันที่19 เมษายน 2557 ได้มีคณะศรัทธาญาติโยม และลูกศิษย์ที่เคารพศรัทธาในตัวท่านได้นิมนต์ท่านมาจำพรรษาที่วัดสว่างโสภณ ตัวท่านเองยังมีความห่วงใยเมตตาญาติโยมชาวบ้านอยู่ ท่านจึงได้ตัดสินใจเดินทางมาจำพรรษาที่วัดสว่างโสภณ ซึ่งสถานที่แห่งนี้ มีคณะสงฆ์มาอยู่ก็ไม่สามารถอยู่ได้ อยู่ได้นานสุดแค่เดือนเดียว เวียนมาอยู่หลายชุด ก็ไม่มีพระที่มาอยู่ อยู่ได้คือเป็นที่อาถรรพ์เเรง โยมน้อยเจ้าของที่ผืนนี้ได้ถวายที่ดินผืนนี้ให้กับพระอาจารย์โบรี ธีรมุณีอย่างถูกต้องตามกฏหมาย เพื่อให้สถานที่แห่งนี้เป็นแหล่งเผยแผ่พระพุทธศาสนาต่อชาวบ้านในพื้นที่ และใกล้เคียงได้สามารถเข้ามาทำบุญตามประเพณีได้สะดวก รวมถึงลูกศิษย์ลูกหาจะได้เข้ามากราบมาไหว้ได้โดยสะดวก ท่านจึงได้สร้างเสนาสนะภายในวัดขึ้น สถานที่นี้กำลังอยู่ในช่วงปรับปรุงพัฒนา และได้สร้างศาลาการเปรียญหลังใหญ่ ศาลาเรือนรับรอง ซุ้มประตูวัด ได้มีหน่วยงานต่างๆในเขตสุรินทร์เข้ามาให้ความช่วยเหลือ ในงานวัดทุกครั้ง ท่านจะให้มีการแจกทานขึ้นเสมอ เพราะท่านจะพูดเสมอว่า “สิ่งที่ฉันชอบคือการให้ ให้คนที่เขาเดือดร้อนหรือลำบาก เขาจะเห็นคุณค่าของสิ่งที่เราให้ เขาได้กิน ได้ใช้ก็ดีแล้ว" ท่านจะแจกให้แก่ผู้สูงอายุ หรือผู้ที่ยากจนในเขตตำบลและใกล้เคียง หรือผู้ที่มาขอความช่วยเหลือทุกครั้งที่มีโอกาส ปัจจุบันท่านจำพรรษาที่วัดสว่างโสภณ(สว่างไสว) บ.หนองกระบือ ต.ตานี อ.ปราสาท จ.สุรินทร์