Antig LSD 566 รูปหล่อหลวงปู่ด๊วด ญาณวโร วัดกลาง คลองสี่ จังหวัดปทุมธานี

Antig LSD 566  รูปหล่อหลวงปู่ด๊วด ญาณวโร วัดกลาง คลองสี่ จังหวัดปทุมธานี

พระมีขนาดกว้าง 1.76    CM    ความสูง 2.44   CM

หลวงปู่ด๊วด ญาณวโร (พระครูวิเศษธัญญโศภิต)

เกิดเมื่อ 10 มีนาคม พ.ศ.2427

อุปสมบท : 06 มีนาคม พ.ศ.2451

สภาณภาพ : มรณภาพ(เมื่อ 13 ตุลาคม พ.ศ.2513

หลวงปู่ด๊วด ญาณวโร หรือ พระครูวิเศษธัญญโศภิต นามเดิมว่า ด๊วด นามสกุล ลิ้มทองน้อย เกิดเมื่อวันที่ 10 มีนาคม พ.ศ.2427 เป็นชาวตำบลท่าทราย อำเภอเมือง จังหวัดนนทบุรี เป็นบุตรคนสุดท้องของนายลิ้ม-นางทองน้อย ลิ้มทองน้อย มีพี่ 3 คน หลวงปู่ด๊วดเกิดขึ้นในครอบครัวชาวนา ทางบ้านทำนาเป็นอาชีพหลัก ครั้นถึงวัยศึกษาเล่าเรียนบิดามารดาก็พาเด็กชายด๊วดไปศึกษาเล่าเรียนอยู่ที่วัดเชิงท่า เขตอำเภอเมืองนนทบุรี ไม่ห่างไกลจากบ้านเท่าไรนักศึกษาเล่าเรียนพออ่านออกเขียนได้เด็กชายด๊วดก็ลาออกจากวัดมาช่วยทางบ้านทำนา จนกระทั่งอายุย่างเข้าเบญจเพส 25 ปี บิดามารดาจึงให้อุปสมบทเป็นพระภิกษุที่วัดออเงิน ตำบลออเงิน เขตบางเขน จังหวัดพระนคร(สมัยก่อนโน้น) โดยมรพระอธิการนุ่ม เป็นพระอุปัชฌาย์ พระครูราชปริต(ลับแล) วัดบวรมงคล เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอธิการญัติ อุตตฺโม เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า “ญาณวโร” เมื่อวันที่ 6 มีนาคม พ.ศ.2451 หลังจากบวชท่านก็ศึกษาเล่าเรียนพระปริยัติธรรมอยู่กับพระอธิการญัติ หรือ หลวงปู่ญัติ ที่วัดสายไหม ท่านตั้งศึกษาเล่าเรียนจนเป็นที่ชื่นชอบของหลวงปู่ญัติ ครั้นสิ้นพรรษาหลวงปู่ด๊วดก็ออกธุดงค์ ท่านได้รับการถ่ายทอดการเดินธุดงค์จากหลวงปู่ญัติพอสมควร การธุดงค์ของหลวงปู่ด๊วดท่านธุดงค์เข้าไปถึงประเทศพม่าเลยทีเดียว ไปจำพรรษาอยู่ที่วัดทอง เมืองย่างกุ้ง ได้ 2 ปี ท่านก็เดินทางกลับประเทศไทยมาจำพรรษอยู่ที่วัดสนามเหนือ อำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี และในปีนั้นเอง ชาวบ้านย่านคลองสี่ก็พร้อมใจกันมานิมนต์ท่าน ให้มาเป็นเจ้าอาวาสวัดกลางคลองสี่ ซึ่งเป็นวัดที่สร้างขึ้นใหม่ หลวงปู่ก็ตกลงใจเดินทางมาอยู่ที่วัดแล้วก็เริ่มงานการสร้างวัดเป็นการถาวรต่อไป ท่านเริ่มสร้างกุฏิสงฆ์ สร้างหอสวดมนต์ ศาลาการเปรียญ และเสนาสนะต่างๆ จนแล้วเสร็จ ที่สำคัญคือท่านสร้างโรงเรียนพระปริยัติธรรมให้พระเณรได้ศึกษาเล่าเรียน นอกจากนี้ท่านยังสร้างโรงเรียนประชาบาลให้บุตรหลานละแวกวัดได้ศึกษาเล่าเรียนหนังสือ ในสมัยนั้นพระเณรที่อยู่วัดย่านคลองสาม คลองสี่ และคลองห้า ต่างก็มาเรียนนักธรรมที่วัดกลางคลองสี่กัน ปี พ.ศ.2472 หลวงปู่ด๊วดท่านเป็นกรรมการตวจข้อสอบนักธรรมตรี ต่อมาปี พ.ศ.2473 ท่านได้เป็นพระอุปัชฌาย์ ได้รับตราตั้งเป็นเจ้าคณะตำบลลาดสวาย ในปี พ.ศ.2481 เป็นองค์การเผยแพร่ประจำอำเภอลำลูกกา ปี พ.ศ.2496 ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็น “พระครูวิเศษโศภิต” และในปี พ.ศ.2507 ท่านได้เป็นพระครูสัญญาบัตรชั้นโทเกียรติคุณที่จารึกมาตราบจนทุกวันนี้ก็คือ ท่านได้เปิดโรงเรียนประชาบาล ขึ้นเป็นแห่งแรกของอำเภอลำลูกกา ในปี พ.ศ. 2466 และเปิดโรงเรียนพระปริยัติเป็นแห่งแรกของอำเภอลำลูกกาเช่นกัน หลวงปู่ด๊วดท่านเป็นพระที่เคร่งครัดในพระธรรมวินัย เป้นที่น่าเลื่อมใสศรัทธาแก่ผู้ที่พบเห็นเป็นอย่างยิ่ง พระรูปไหนที่ชอบทำนอกรีตนอกรอย ท่านจะไล่ไม่ให้อยู่ในวัดเลย พระเณรที่บวชอยู่กับท่านต้องศึกษาเล่าเรียน เมื่อบวชแล้วจะมานั่งๆ นอนๆ เช้าเอน เพลฉัน กลางวันนอนไม่ได้ ท่านมีลูกศิษย์เอกอยู่รูปหนึ่งคือ หลวงพ่อทองอินทร์ เตชวุฑโฒ มาบวชอยู่กับท่านเมื่อยังเป็นสามเณรจนกระทั่งบวชเป็นพระก็ศึกษาเล่าเรียนอยู่ช่วยงานวัดกับท่าน สิ่งที่น่าสนใจอีกอย่างหนึ่งก็คือ หลวงปู่ด๊วดท่านจะไม่ยอมจับเงินเป็นอันขาด เพราะถือว่าผิดวินัยและพระที่บวชที่วัดสมัยท่านๆ จะไม่ให้จับเงินด้วย เวลาไปไหนมาไหนต้องขึ้นรถโดยสารหรือต้องใช้เงินซื้อของใช้จำเป็นท่านก็จะสั่งให้พระรูปนั้นเอาลูกศิษย์ไปด้วย แล้วให้ลูกศิษย์คอยจ่ายเงินให้เป็นอย่างนี้มาตลอด หลวงปู่ด๊วดท่านเป็นนักเผยแพร่ธรรมที่เก่งมาก ประกอบกับการที่ท่านเคร่งครัดในพระธรรมวินัย การอบรมเผยแพร่ธรรมจึงได้ผลดี เป็นที่เชื่อถือของท่านเจ้าคณะผู้บังคับบัญชาทางคณะสงฆ์ จึงแต่งคั้งให้ท่านเป็นองค์เผยแพร่ของอำเภอลำลูกกา ซึ่งท่านมักใช้วีการเผยแพร่แบบอุปนิสินกถา(นั่งสนทนาอย่างใกล้ชิด) มากกว่าขึ้นธรรมาสน์เทศน์ หรือแบบปาฐากถาธรรม หลวงปู่ด๊วดอยู่ปกครองดูแลวัดจนกระทั่งวถึงแก่มรณภาพ เมื่อวันที่ 13 ตุลาคม พ.ศ.2513 ด้วยอาการสงบท่ามกลางศิษยานุศิษย์ทั้งบรรพชิตและคฤหัสถ์ที่คอยเฝ้าพยาบาลท่านอยู่ ท่านจากโลกนี้ไปอย่างไม่มีวันกลับท่ามกลางความโศกเศร้าเสียใจให้แก่พระเณร และชาวบ้านย่านคลองสี่เป็นอันมาก รวมอายุได้ 86 ปี