รหัสสินค้า พระปิดตา ทั่วไป 111 พระปิดตาเนื้อผง หลังยันต์นวหรคุณ ตรงกลางเป็นยันต์นะเฉลียวเพชร วัดดง

รหัสสินค้า พระปิดตา ทั่วไป 111  พระปิดตาเนื้อผง หลังยันต์นวหรคุณ ตรงกลางเป็นยันต์นะเฉลียวเพชร วัดดง

พระมีขนาดกว้าง  2.87 ซ.ม. ความสูง   3.43 ซ.ม.

วัดดง มีฐานะเป็นวัดราษฎร์ สังกัดมหานิกาย พื้นที่ตั้งของวัดโดยรอบติดกับวัดอุดมธานี (พระอารามหลวง) และแม่น้ำนครนายก เป็นที่ราบลุ่มน้ำท่วมถึงในฤดูฝน  วิหาร (อุโบสถหลังเก่า) เป็นอาคารก่ออิฐถือปูน มีความกว้างประมาณ 8.4 เมตร นาวประมาณ 14 เมตร ฐานด้านนอกเป็นบัวลูกแก้วอกไก่ โครงสร้างหลังคาเครื่องไม้มุงกระเบื้อง หลังคาซ้อนกัน 2 ชั้น ไม่มีช่อฟ้า ใบระกา หางหงส์ ตรงกลางสันหลังคามีลายปูนปั้นประดับอุโบสถ มีประตูทางเข้าด้านหน้า 1 ประตู

ซุ้มเสมา ก่ออิฐถือปูน มี 8 ซุ้ม ซุ้มเสมาตรงกลางด้านหน้าอุโบสถ (เสมาเอก) สร้างติดกับบันไดทางขึ้นด้านหน้า และซุ้มเสมาตรงกลางด้านหลังสร้างติดกับฐานอุโบสถ ซุ่มเสมาทำเป็นมณฑปยอดปรางค์ กรอบซุ้มย่อมุมแข้งสิงห์เหนือฐานหน้ากระดาน 2 ชั้น ไม่พบใบเสมาภายในซุ่ม  วัดดง เป็นวัดเก่าแก่อยู่คู่กับชุมชนบ้านใหญ่ มาตั้งแต่สมัยช่วงปลายกรุงศรีอยุธยาราวๆ ปี พ.ศ.๒๓๐๔ เดิมชื่อ “วัดบ้านดง” เพราะหมู่บ้านตรงบริเวณที่สร้างวัดสมัยนั้นเรียก “บ้านดง” ภายหลังจึงเหลือแต่ “วัดดง” โดยชาวบ้านดงได้ทำการถางป่าให้โล่งเตียนเพื่อต้องการใช้พื้นที่ทำไร่ทำสวน ขณะทำการถางป่าอยู่นั้นได้พบเศียรพระพุทธรูป (หักแค่คอ) ต่อมาชาวบ้านได้ช่วยกันปลูกโรงไม้ไม้ไผ่มุงด้วยหญ้าคาแล้วนำเศียรพระพุทธรูปไปไว้ เพื่อให้ชาวบ้านดงได้เคารพบูชา และก่อสร้างวัดขึ้นในบริเวณนั้น

ตามคำบอกเล่า กุฏิสงฆ์หลังแรกเดิมเป็นไม้ไผ่หลังเล็กๆ ปลูกใต้ต้นมะขามใหญ่ ต่อมาได้รับการพัฒนาเรื่อยมาจากชุมชนชาวบ้านดง และชาวลาวที่อพยพมาจากเวียงจันทร์มาอยู่ที่หมู่บ้านใหญ่ลาว ราว พ.ศ. 2323 ได้ก่อตั้งโรงอุโบสถโดยมีหลังคามุงกระเบื้อง หน้าปันไม้สักแกะสลักประดับกระจกเขียนสี และเสาไม้เนื้อแข็ง พื้นยกสูงโดยใช้อิฐวางมีเอวขัน ไม่มีผนัง (ศิลปะช่างไทย-ลาว) และจัดสร้างซุ่มเสมา พระประธานในโรงอุโบสถนี้ไม่ทราบว่าท่านใดเป็นผู้ถวายและปั้นพระด้วยปูนปั้นอีกหนึ่งองค์ ได้รับอนุญาตให้ตั้งวัดในราวปี พ.ศ. 2369 ได้รับวิสุงคามสีมาในปี พ.ศ. 2372 สร้างกุฏิสงฆ์ด้วยไม้เนื้อแข็งและมีภิกษุจำพรรษาเรื่อยมาช่วงนี้ลำดับเจ้าอาวาสไม่ชัดเจนจึงมิได้จดบันทึกไว้เป็นหลักฐาน